„Nie bójmy się myśleć!”

Leszek Żebrowski – POLAK W RELACJACH z INNYMI

O spotkaniu z cyklu „Nie bójmy się myśleć!”, poświęconym kwestii dawnych i współczesnych relacji Polaków z mniejszościami narodowymi, z którymi w jednym państwie wielu narodów przyszło nam niejednokrotnie współistnieć na przestrzeni naszych dziejów.

Czy wiedza na ten temat może być przyczynkiem do poczucia dumy z tego, że jesteśmy Polakami, czy też odwrotnie, ma być powodem do wstydu? Nad tym pytaniem dyskutowaliśmy z publicystą Leszkiem Żebrowskim.

Sięgając do doświadczeń I Rzeczpospolitej, w której ugruntowało się silne poczucie polskiej wspólnoty narodowej, ewoluował system polityczny i jego instytucje, system gospodarczy i społeczny, kształtowała się kultura narodowa i zasady współżycia zbiorowego, trudno nie dostrzec, iż na tle innych państw Europy Polska była czymś wyjątkowym. Uświadomione poczucie wspólnoty narodowej wyprzedzało o wieki doświadczenia innych narodów naszego
kontynentu. Ustrój polityczny i gospodarczy oparto na wolności obywatelskiej i wynikających z niej przywilejach i obowiązkach, a także na cnocie Caritas. Samą zaś wspólnotę narodową ufundowano na bazie dobrowolnej przynależności, oznaczającej w praktyce otwarcie się na wszystkich, którzy gotowi byli służyć Polsce.

Wszystkie te cechy stanowiły o sile przyciągania polskiej idei narodowej, jej atrakcyjności politycznej i społecznej. Liczne nacje i kultury, które na przestrzeni wieków w Polsce znajdowały schronienie tu otrzymywały szansę na tworzenie dobrobytu i awansu społecznego. Rzeczpospolita dała pełną autonomię społeczności żydowskiej, gdy w Europie spotykały ją prześladowania. Rusinom zaoferowała przywileje ekonomiczne, pozwalające tworzyć dobrobyt na słabo zagospodarowanych terenach państwa. Ormianom – wolność handlu. Tatarom, Hugenotom, Starowiercom, czy Karaimom – schronienie i akceptację. Polska dawała szansę na stanie się wolnymi obywatelami i współtworzenia elity państwowej dosłownie wszystkim, którzy byli gotowi służyć wspólnocie. W imię zasady, iż sami są władcami swoich sumień.

Jeszcze w okresie przed rozbiorami i przed doświadczeniem zniewolenia, jakie stało się udziałem Polaków w XX stuleniu, znaleźć można źródła tej specyficznie polskiej tradycji wolnościowej, wyrażonej przez demokratyczny ustrój, podejście do gospodarki, czy wreszcie obronę praw człowieka, która na długo zanim ten termin zagościł w opisie relacji między narodami, kazał polskim królom chronić ludność cywilną przed działaniami zbrojnymi, a podległym im wojskom, ograniczać działania do obrony granic Rzeczypospolitej, tak by nie były nigdy siłą ekspansji, czy podbojów.

Do tego pięknego dziedzictwa nawiązywali Polacy w okresie zaborów – pielęgnując wspólnotę narodową na emigracji, a także podczas odbudowy państwa polskiego po I Wojnie Światowej. Dzisiaj my musimy do niej nawiązywać, starając się odtworzyć ciągłość tego naszego wiekowego doświadczenia, zerwaną przez lata komunistycznej i post komunistycznej dominacji. Dlatego tak ważna jest znajomość naszej historii, umiejętność dostrzeżenia zawartej w niej prawdy, przekonującego dyskutowania – apelował Leszek Żebrowski. Poprzez bowiem ciągłe przywoływanie i podkreślanie odosobnionych przykładów wynaturzeń, usiłuje się zachwiać w świadomości Polaków rzeczywiste proporcje dobra i zła. Poddawani pedagogice wstydu i zakłamywaniu historii stajemy się w ten sposób obiektem swoistej agresji ideologicznej. Dotyczy to zwłaszcza opisu szeroko pojętych relacji polsko-żydowskich w okresie II Wojny Światowej, jak i po niej.

Próbuje się nas przekonać, że jeśli nawet nasi rodacy ratowali Żydów z zagłady, to w znikomym stopniu i tylko we własnym interesie. Jest to zafałszowanie historii – dowodził nasz prelegent – choć trzeba nam się o to spierać na gruncie faktów. Musimy je jednak znać i odzyskiwać dla naszej świadomości. Szczególnie cenne są osoby, które mogą zaświadczyć o prawdzie wydarzeń, heroizmie postaw i moralnej sile naszej wspólnoty narodowej. Tylko tak pozostanie ona żywą, nie tylko w naszej świadomości, i jest szansa, że dziedzictwo to przekażemy przyszłym pokoleniom.

Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania relacji ze spotkania:

====================

http://blogpress.pl/node/20393

=========================

Wielkie szczęście Nas spotkało, że jesteśmy Polakami.
Mimo niedogodności życiowych, nie zapominajmy o naszej tożsamości.
Nasze wartości kultywowane przez naszych przodków niech, będą zawsze pamiętane.
Utracić ich nam nie wolno, gdyż była by to strata nie tylko dla nas, ale dla całego świata.
W obliczu zmierzającej do zatracenia ludzkości, tracącej resztki człowieczeństwa, na rzecz materializmu, egoizmu, podejścia indywidualistycznego, nie możemy zapominać o tym co ważne, co piękne i co prawdziwe, nie możemy zapominać o naszej tradycji, kulturze, wierze o naszym podejściu personalistycznym.

Marian Hemar  w wierszu “Trzy powody” napisał “…Jestem Polakiem amatorem….”, to powinno zawsze odnosić się do naszej świadomości  Narodowej. Powinniśmy być Polakami z wyboru, bo być Polakiem to zaszczyt, nadany nam, z którego możemy być dumni, który musimy pielęgnować, o który musimy zabiegać i przekazywać z pokolenia na pokolenie.

*********

Mógłbym być Izraelu
Satyrycznym gwiazdorem-
W tym sęk, żebym nie mógł, bo jestem
Polakiem amatorem,

Z miłości od pierwszego
Wejrzenia, a nie z przymusu
Tym bardziej muszę strzec mego
Amatorskiego statusu.
Mnie sobie nie wolno na to
Z lekceważeniem beztroskim
Pozwolić, aby w moim
Paszporcie nansenowskim,

Aby w moim uchodźczym
Podróżnym dokumencie
Ubeccy milicjanci
Przybijali pieczęcie.

Gdy mi ubecki stempel
Twarz w paszporcie poplami-
Jakże ja stanę kiedyś
Przed mymi pradziadami,

Co powiem, gdy pytać będą
Z ironią i zgryzotą:
To na toś ty od nas odszedł?
By tak dać się strefnić?

To po to?

++++++++++++++++++

+++++++++++++++++++++++++++