Kapo

*************

Udział Żydów w niemieckim przemyśle Holokaustu jest najzwyklejszym pod słońcem faktem.

Faktem niepodlegającym żadnej historycznej dyskusji. Tak jak nikt poważny nie podaje w wątpliwość istnienia Polskiego Państwa Podziemnego, zorganizowanego ludobójstwa dokonanego przez III Rzeszę czy eksterminacji polskich elit przez Sowietów i ich hitlerowskich sojuszników, tak nikt nie powinien zaprzeczać, że zachowań niegodnych dopuszczali się również Żydzi.

Zorganizowana akcja szkalowania Polaków i furia nagonki na Polske przez środowiska żydowskie wymaga by przypomnieć pokrótce historię żydowskiej kolaboracji. Bowiem nie kto inny jak Żydzi witali, czy to w Łodzi czy w Pabianicach, hitlerowski Wehrmacht ukwieconymi bramami oraz chlebem i solą, wychodząc z błędnego założenia, że zaakceptowanie nowych warunków pozwoli im na bezpieczne funkcjonowanie.

Żydzi, którzy walczyli dla Hitlera

https://youtu.be/D_1qNusG3nA

Znalazło się wielu Żydów gotowych aktywnie włączać się w zbrodnie na własnych rodakach, a często nawet krewnych i ukochanych. Owiane złą sławą  Judenraty posłusznie wykonywały polecenia okupanta dotyczące dostarczania robotników, przekazywania kontrybucji, organizowania wysyłek ludzi do obozów pracy, a potem obozów zagłady.

W głośnej pracy „Eichmann w Jerozolimie” Hannah Arendt wprost oskarżyła Judenraty o udział w zagładzie Żydów. Bez żydowskich kolaborantów zarządzanie gettami byłoby trudniejsze, zaś mordowanie ludzi na masową skalę przebiegałoby znacznie wolniej, co oznaczałoby mniejszą skalę ludobójstwa – zauważa w swoim tekście na uwarzamrze.pl dr hab. Leszek Pietrzak przypominając tak ponurą personę żydowskiej kolaboracji jak szef łódzkiego getta Chaim Rumkowski oraz innych: „Mojżesz Meryn z Sosnowca, Efraim Barsz z Białegostoku, Jakub Gens z Wilna czy Józef Parnas ze Lwowa. Oni i ich Judenraty byli współsprawcami żydowskiej Zagłady” – stwierdza historyk.

Brutalnością i podłością cechowała się również policja żydowska, znacznie liczniejsza niż Judenraty. „Była najsprawniejszym narzędziem w rękach Niemców. Tylko w warszawskim getcie służbę pełniło około 2500 żydowskich policjantów. W drugim co do wielkości getcie, łódzkim, było ich 1200, w getcie lwowskim zaś prawie 500. W skali całej okupowanej przez Niemców Polski mogło to być nawet kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Na co dzień członkowie Żydowskiej Służby Porządkowej dokonywali rekwizycji, łapanek i kierowali tysiące Żydów do transportów śmierci. Robili to z gorliwością i bezwzględnością” – pisze Pietrzak cytując Barucha Goldsteina, współorganizatora przedwojennych bojówek Bundu: „każdego dnia, by uratować własną skórę, każdy policjant żydowski przyprowadzał siedem osób, aby je poświęcić na ołtarzu dyskryminacji. Przyprowadzał ze sobą kogokolwiek, mógł schwytać – przyjaciół, krewnych, nawet członków najbliższej rodziny”.

Józef Szeryński, pierwszy nadkomisarz Żydowskiej Służby Porządkowej w warszawskim getcie, osobiście brał udział w selekcji ludzi do transportów do Treblinki. Jego zastępca, Jakub Lejkin, wyciągał rodaków z kryjówek. Anatol Chari, żydowski policjant z Łodzi, wepchnął do transportu narzeczoną. Calek Perechodnik z Otwocka umieścił w transporcie do obozu żonę i dwuletnią córkę.

Żydzi współpracowali także z Gestapo. Niektórzy korzystali nawet z takich przywilejów jak przepustki umożliwiające podróżowanie po całej Generalnej Guberni. „Czy mogli zerwać się z niemieckiej smyczy? Mogli, mieli nawet taką możliwość, będąc poza murami getta, jednak takich prób nie podejmowali. Dlatego właśnie ich zdrada była na znacznie wyższym poziomie” – czytamy na uwazamrze.pl.

Zamiast korzystając z tego przywileju uciec Niemcom, zhańbili się donosami i dekonspirowaniem rodaków zaangażowanych w ruch oporu. Niektórzy z żydowskich agentów Gestapo oferowali współbraciom „pomoc” i możliwość zagranicznej ucieczki w zamian za potężne kwoty. Były to jednak pułapki, przy pomocy której dekonspirowano dla niemieckich służb Żydów przebywających poza gettami. W Warszawie skończyło się to śmiercią dla nawet 2,5 tys. osób.

Oczywiście nie wszyscy Żydzi byli tacy. Nie wszyscy w roku 1939 witali sowietów politycznym zaangażowaniem, a hitlerowców kwiatami. Byli i tacy, którzy inaczej podchodzili do rozpoczynającej się okupacji, nie mieli złudnych nadziei na ułożenie relacji z Niemcami i to w Wojsku Polskim widzieli jedyną nadzieję na ratunek swojego życia.

Podobnie i w kolejnych latach okupacji – działali zarówno sadyści oraz agenci jak i ruch oporu. II Wojna Światowa w przypadku Żydów, tak jak i Polaków, ujawniła persony podłe, a dla innych stała się okazją do zaprezentowania heroizmu.

Współczesny Izrael i środowiska żydowskie zdają się pamiętać tylko o tym, co daje podstawy do dumy lub martyrologii. Niestety historia nie jest czarno-biała, o czym to Polakom stale się przypomina. Nie sposób wskazać narodu składającego się wyłącznie z wzorców do naśladowania, czy samych tylko szumowin. Z tym oczywistym faktem nie godzi się jednak współczesne państwo i środowiska żydowskie – stąd furia po słowach premiera Morawieckiego.

Niestety jednak i zastosowana przez współczesnych Żydów linia obrony daleka jest od historycznej uczciwości. Jak bowiem wytłumaczyć fakt, że próbuje tłumaczyć się haniebną kolaborację Żydów ich zagrożeniem życia, ale takiej wątpliwej logiki nie akceptuje się wobec Polaków – również śmiertelnie zagrożonych przez okupantów?

Niedostatkami i wypaczeniami w edukacji historycznej? Złą wolą? Interesem politycznym? A może głębokimi różnicami cywilizacyjnymi i haggadą – żydowskim, innym niż łacińskie, podejściem do historii?

http://www.bibula.com/?p=99941