Spotwarzona przeszłość czyli o żydowskich zbrodniarzach wojennych

Roman Kafel

UWAGA! Wydanie po wprowadzeniu poprawek redakcyjnych 06.08.2013 r. 

 – „Spotwarzona przeszłość” – w PDF do druku DWUSTRONNEGO.
– „Spotwarzona przeszłość” – w PDF do druku JEDNOSTRONNEGO.

Los rzucił mnie do Ameryki, gdzie przeżyłem drugi szok.

Jeden z  moich klientów wyciągnął na powitanie rękę, na której wytatuowany miał obozowy numer. Kiedy dowiedział się, że jestem Polakiem, stał się bardzo serdeczny. Poznał z innymi; ich stosunek do mnie był taki sam.
Pewnego dnia zupełnie przypadkowo spotkałem go z jego synami.
Pierwszy raz zetknąłem się z taką wrogością – świetnie skrywaną za parawanem amerykańskiej grzeczności. Wrogość ta emanowała z dwóch młodych, wykształconych mężczyzn z taką siłą, że można było ją fizycznie czuć. Podzieliłem się moim spostrzeżeniem ze znajomym.
– Widzisz, oni Polskę znają tylko ze szkół. A człowiek zaganiany i nie ma czasu na prostowanie pewnych rzeczy.
– Jakich rzeczy? Prostowanie czego?

Zacząłem od nowa…!

…… Fragment ………
.
„Wśród ludności żydowskiej wystąpiło dość duże rozgoryczenie, że znajdujący się prawie w  każdym ruchu politycznym (za wyjątkiem katolickich – bardziej religijnych, niż politycznych) przedstawiciele mniejszości żydowskiej nie osiągnęli pozycji na miarę ich oczekiwań. Oczywiście wielu osiągnęło stanowiska najwyższe zarówno w  administracji, jak i  w polityce i  samorządach – nie wspomnę o  kulturze, ekonomii, bankowości czy przemyśle. Co procentowo dawało Żydom ogromny udział w  życiu kraju – a  nawet było powodem protestów ze strony innych nacji, z  większością włącznie. Protestów odbieranych i  transmitowanych w  świat przez – już wtedy doskonale zorganizowane – Żydostwo, jako przejaw dzikiego polskiego antysemityzmu.
.
Dlaczego do tego doszło?
.
Wielu, ze strony żydowskiej jak i  polskiej, próbuje znaleźć wytłumaczenie takiego zachowania – z  mizernym skutkiem, prowadząc do dalszego zagmatwania i  wrogości.
Śmiem twierdzić, że było to wynikiem dość w  owym czasie mocno propagowanej idei stworzenia w  Europie Środkowej państwa buforowego, jako pewnego stabilizatora pokoju w  Europie, a  zarazem rozwiązującego ów zagmatwany problem narodowościowy, ze szczególnym uwzględnieniem zaspokojenia aspiracji państwotwórczych Żydów.
Dziś mało kto wie, że takie fakty miały miejsce, bo o  dziwo … są one najwyraźniej ukrywane przez historyków wielu zainteresowanych stron.
.
Pomysłodawcą był Włodzimierz Żabotyński, który pierwszy użył terminu Judeopolonia. On to występował do władz Rosji o  równouprawnienie narodów polskiego i  żydowskiego na terenie Kongresówki i  o przyznanie na tej bazie odpowiednich uprawnień samorządowych.
.
Prawie że jednocześnie, bo w  1914 roku w  Niemczech, Deutsches Komitee zur Befreiung der russischen Juden (Niemiecki Komitet Wyzwolenia Żydów Rosyjskich) wystąpił do władz Niemiec z  ostrzeżeniem przed odbudową państwa polskiego, wyraźnie natomiast sugerował utworzenie na terenach zagarniętych Rosji państwa buforowego. Państwo to zamieszkiwałoby 6 mln Żydów, 1,8 mln Niemców, 8 mln Polaków, 5-6 mln Ukraińców, 4 mln Białorusinów, 3,5 mln Litwinów i  Łotyszów z  Hohenzolernem jako królem. Armia dowodzona byłaby przez niemiecki korpus oficerski, a  językiem urzędowym był niemiecki – w  praktyce jego dialekt, jakim jest jidysz.
.
Stolica owego prawie trzydziestomilionowego państwa mieścić się miała w  Lublinie, w  którym kiedyś, za czasów Rzeczypospolitej Obojga Narodów, miał siedzibę żydowski sejm (Waad).
.
Nie był to czczy pomysł i  puste słowa. Gubernator Beseler reprezentujący władze niemieckie tworzył Polnishe Wehrmacht z  niemieckim korpusem oficerskim, a  tzw. Rada Regencyjna pucowała tron … komu??? Na pewno nie Polakowi …
Plany te pokrzyżowała klęska Niemiec.
Czym byłoby dla Polski, a  zwłaszcza dla Polaków urzeczywistnienie takowych planów – nie trzeba być jasnowidzem.”

===============

Roman_KAFEL

==========

==============

Podobne:

Historia Abrama Taubera – Żyda uratowanego przez AK, który po wojnie został szefem UB w Chodlu

Ta historia pokazuje, że w sprawie relacji polsko-żydowskich – szczególnie w okresie powojennym – nie może być mowy o prostej, zero-jedynkowej narracji. Tak jak byli źli Polacy wydający Niemcom ukrywających się Żydów, tak i byli też ukrywający się Polacy mordowani przez komunistycznych oprawców, wśród których większość stanowili Żydzi. Abram Tauber w czasie wojny był ukrywany przez żołnierzy Armii Krajowej. Gdy wojska radzieckie pojawiły się w okolicach Lublina przeszedł na ich stronę. Wkrótce później został szefem UB w Chodlu i osobiście zamordował 4 żołnierzy AK.

Abram Tauber z racji swojego żydowskiego pochodzenia nie miał łatwego życia pod niemiecką okupacją. Musiał się ukrywać. Pomagali mu w tymżołnierze AK pod dowództwem majora Hieronima Dekutowskiego (ps. „Zapora”). Wiele razy mógł on liczyć na schronienie w lokalizacjach kontrolowanych przez „Zaporczyków”.

W drugiej połowie 1944 roku, kiedy żołnierze sowieccy opanowali tereny Lubelszczyzny, Tauber postanowił przejść na ich stronę. Uznał, że zagrożenie dla jego życia będzie dużo mniejsze, gdy przedostanie się na tereny, z których Niemcy zostali wyparci.

Czytaj dalej tutaj:

http://www.polishclub.org/2019/02/27/historia-abrama-taubera-zyda-uratowanego-przez-ak-ktory-po-wojnie-zostal-szefem-ub-w-chodlu/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+PolishClubOnline+%28Polish+Club+Online%29