Jak usunięto homoseksualizm ze spisu chorób psychicznych?

Decyzja Amerykańskiego Towarzystwa Psy­chi­a­trycznego o wykreśle­niu homosek­su­al­izmu z klasy­fikacji zaburzeń psy­chicznych (DSM) przez głosowanie została poprzedzona intensywnymi dzi­ała­niami lob­bin­gowymi akty­wistów „gejows­kich” oraz debatami poli­ty­cznymi, które prze­toczyły się przez samo Towarzystwo, orga­ni­za­cje homosek­su­alne i media [1][2].

Historia homoseksualizmu w psychiatrii:

1952. Homosek­su­al­izm zostaje sklasy­fikowany jako socjopaty­czne zaburze­nie osobowości w pier­wszym wyda­niu DSM.

1968. DSM-II klasyfikuje homoseksualizm jako dewiację seksualną.

1969. Zamieszki w Stonewall. Aktywiści gejowscy uznają, że teorie psychiatryczne są główną przyczyną piętna społecznego, którego doświadczają [3]. Postanawiają użyć tech­nik społecznego protestu w celu zmi­any diagnozy homoseksualizmu [1].

1970.  Wtargnięcie aktywistów na doroczne spotkanie spotkanie Amerykańskiego Towarzystwa Psy­chi­a­trycznego (APA) w San Francisco. Jeden z psy­chi­a­trów został przez nich nazwany wulgarnie i obelżywie, innego porów­nali do nazisty, a psy­chi­a­trię określili jako narzędzie tor­tur i opresji. Zapanował chaos. Więk­szość psy­chi­a­trów opuś­ciła spotkanie. [4].

1971. Mimo oficjalnego zaproszenia do udziału konwencie APA, działacz „gejowski” Frank Kameny wraz z innymi akty­wis­tami wtargnęli na konwent kilka godzin przed planowanym panelem. Kameny przerwał toczące się spotkanie psychiatrów, zabrał mikro­fon i wygłosił deklarację: Psy­chi­a­tria jest wcielonym wro­giem. Psy­chi­a­tria wypowiedzi­ała bezwzględną wojnę w celu naszej ekster­mi­nacji. Może­cie to uznać za deklarację wojny prze­ci­wko wam [4]. W kilka godzin później odbył się panel z udziałem aktywistów homoseksualnych, w tym Kameya. Tzw. geje i les­bijki argu­men­towali, że nie potrze­bują ter­apii [4][5].

1972. Na kolejnym konwencie APA, w Dallas, pojawił się Frank Kameny, les­bi­jska akty­wistka Bar­bara Git­tings oraz homosek­su­alny psy­chi­a­tra John Fryer, który jako Dr H. Anony­mous wys­tąpił w peruce, gumowej masce, za dużym smokingu i z mikro­fonem zniek­sz­tał­ca­ją­cym głos. Powiedział: Jestem homosek­su­al­istą. Jestem psy­chi­a­trą [6][3]. Twierdził też, że stu psychiatrów biorących udział w konwencie APA jest homoseksualistami. [6] Kameny i Git­tings zor­ga­ni­zowali wys­tawę “Gay, Proud and Healthy“ [5][7].

Październik 1972. W czasie zjazdu członków Association for the Advancement of Behavior Therapy w Nowym Jorku działacze Gay Activist Alliance demonstrowali przed hotelem, w którym odbywał się zjazd. Niewielkiej grupce udało się wedrzeć do środka. Na miejscu był Robert Spitzer, członek komitetu nazewnictwa Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, który postanowił zaprosić aktywistów, żeby w 1973 roku wystąpili przed Komitetem i na konwencie APA [8].

Luty 1973. Komitet Nazewnictwa APA spotkał się z delegacją sied­miu dzi­ałaczy „gejows­kich” z Gay Activist Alliance. Z przy­czyn poli­ty­cznych akty­wiści zaprzeczyli, że reprezen­tują orga­ni­za­cję homosek­su­alną. Ich pod­sta­wowym celem było usunię­cie homosek­su­al­izmu z klasy­fikacji DSM. Chcieli też by zabraniać terapii nakierowanej na zmianę orientacji z homoseksualnej na heteroseksualną, nawet gdy pacjent sam o to poprosi [10]. Część z nich domagała się usunię­cia wszys­t­kich zaburzeń sek­su­al­nych, jednak obaw­iali się, że jeśli w tam­tym cza­sie przed­stawią takie żądania może to im przeszkodzić w usunię­ciu homosek­su­al­izmu z klasy­fikacji [9][10]. Charles Sil­ver­stein, akty­wista „gejowski”, a z wyk­sz­tałce­nia psy­cholog [9] zaprezen­tował przed Komitetem Nazewnictwa oświad­czenia popier­a­jące usunię­cie homosek­su­al­izmu z DSM, które zostały napisane przez przy­chyl­nych gejom psy­chologów i psy­chi­a­trów oraz cytował bada­nia mające dowodzić, że homoseksualizm jest normalny [8].

Maj 1973. Zjazd APA któremu towarzyszy sym­pozjum poświę­cone obec­ności homosek­su­al­izmu w DSM. W dyskusji wzięło udział 6 psy­chi­a­trów: Robert Stoller, Judd Mar­mor, Irv­ing Bieber, Charles Socarides, Richard Green i Robert Spitzer oraz jeden „gejowski” akty­wista – Ron Gold. Za usunię­ciem homosek­su­al­izmu z klasy­fikacji zaburzeń psy­chicznych opowiedzieli się: Stoller, Mar­mor, Green i Spitzer, a za jego pozostaw­ie­niem w klasy­fikacji: Bieber i Socarides. Z jed­nej strony prezen­towano bada­nia dowodzące, że homosek­su­al­izm jest akcep­towany w wielu kul­tur­ach, że wys­tępuje u zwierząt, że homosek­su­al­iści nie wykazują innych zaburzeń psy­chicznych, a z drugiej strony bada­nia dowodzące, że homosek­su­al­izm to zaburze­nie. Ron Gold dokonał kry­tyki psy­chi­a­trii, stwierdza­jąc, że jest ona pod­stawą sys­temu opresji wobec osób homosek­su­al­nych, a teorię mówiącą o tym, że homosek­su­al­izm jest chorobą nazwał “kupą kłamstw”. Robert Spitzer – prze­wod­niczący sym­pozjum, w miejsce homosek­su­al­izmu zapro­ponował nową diag­nozę – zaburze­nie ori­en­tacji sek­su­al­nej, która miała trak­tować homosek­su­al­izm jako zaburze­nie tylko wtedy, gdy dana osoba czuła się z nim źle i chci­ała zmienić swoją ori­en­tację sek­su­alną [11]

Czerwiec 1973. Homosek­su­alni ter­apeuci dla homosek­su­al­nych pac­jen­tów otwierają Insti­tute for Human Iden­tity. Gejowscy psy­chol­o­gowie i pra­cown­icy soc­jalni zaczynają pojaw­iać się w prasie, radiu i telewizji, gdzie deba­tują z psy­chi­a­trami [9].

Kilka miesięcy później, Komitet Nazewnictwa Amerykańskiego Towarzystwa Psy­chi­a­trycznego, choć podzielony, głosuje za wykreśleniem homosek­su­al­izmu z klasy­fikacji zaburzeń psy­chicznych [12]. Kilka innych komitetów i obradu­ją­cych organów poparło tę decyzję [3].

Grudzień 1973. Zarząd Amerykańskiego Towarzystwa Psy­chi­a­trycznego głosuje za usunię­ciem homosek­su­al­izmu z DSM i zastąpi­e­niem go zaburze­niem ori­en­tacji sek­su­al­nej [12]. Psy­chi­a­trzy niezad­owoleni z decyzji Zarządu postanawiają zor­ga­ni­zować ref­er­en­dum wśród członków Towarzystwa [3].

Charles Socarides i Harold Voth piszą do członków APA list, w którym wzy­wają do sprze­ci­wienia się decyzji Zarządu, twierdząc, że Towarzystwo zna­j­duje się pod kon­trolą gejows­kich akty­wistów. W kon­trze do nich, Ron Gold i Robert Spitzer piszą list wzywający do popar­cia decyzji Zarządu. Pod ich lis­tem pod­pisało się wielu znaczą­cych psy­chi­a­trów, wlicza­jąc w to samego prze­wod­niczącego Amerykańskiego Towarzystwa Psy­chi­a­trycznego i przyszłych kandy­datów na to stanowisko. [12].

Kwiecień 1974. Ref­er­en­dum obejmujące 10 tysięcy z 17 tys. członków APA. 58 procent (5 854) poparło decyzję Zarządu o wykreśle­niu homosek­su­al­izmu z DSM, a 37,8 proc. (3 810) zagłosowało prze­ci­wko [13][14].

2002. Richard Green, psychiatra, który blisko30 lat wcześniej argumentował za wykreśleniem homoseksualizmu z klasyfikacji zaburzeń psychicznych, ujawnia się jako zwolennik usunięcia pedofilii z DSM [15], co wzbudza szereg komentarzy innych naukowców [16].

2008. Charles Sil­ver­stein, akty­wista homoseksualny i psycholog, biorący udział w wydarzeniach z lat 1969-1974 w liś­cie do redakcji “Archives of Sex­ual Behav­ior” zadaje pytanie:

Poza homoseksualizmem DSM wymienia także sadyzm, masochizm, ekshibicjonizm, voyeuryzm, pedofilię i fetyszyzm jako zaburzenia psychiczne. Jeśli nie ma obiektywnego, niezależnego dowodu, że orientacja homoseksualna jest sama w sobie nienormalna, jakie istnieje usprawiedliwienie umieszczania jakiegokolwiek z innych zachowań seksualnych w DSM? [10].

A cele ruchu „gejowskiego” podsumowuje słowami:  Mija w tej chwili 35 lat od usunięcia homoseksualizmu z DSM, co było naszym celem krótkoterminowym. Nasz cel długoterminowy – usunięcie z DSM tego, co nazywane jest perwersją seksualną, zaburzeniem seksualnym czy parafilią, w zależności od wydania, nie został zrealizowany [10].

Powyższe informacje pochodzą w większej części z artykułu “Kulisy usunięcia homoseksualizmu z klasyfikacji DSM” autorstwa wikipedysty Hatamorgana. Zostały one zweryfikowane przez redakcję PCh24.pl , a trafność cytowań porównana z materiałami źródłowymi. Oryginał artykułu w wersji ocenzurowanej dostępny jest pod hasłem “Okoliczności usunięcia homoseksualizmu z klasyfikacji DSM” na wikipedii.

Przyp­isy

[1] Schacht TE. DSM-III and the Pol­i­tics of Truth. „Amer­i­can Psy­chol­o­gist”. 40 (5), s. 513–26, 1985.doi:10.1037/0003-066X.40.5.513. PMID 4014853PMID 4014853 .

[2] Porter R. Bring­ing order to men­tal dis­or­ders. „Nature”. 389, s. 805–6, 1997. doi:10.1038/39779doi:10.1038/39779 .

[3] Drescher J. Queer Diag­noses: Par­al­lels and Con­trasts in the His­tory of Homo­sex­u­al­ity, Gen­der Vari­ance, and the Diag­nos­tic and Sta­tis­ti­cal Man­ualQueer Diag­noses: Par­al­lels and Con­trasts in the His­tory of Homo­sex­u­al­ity, Gen­der Vari­ance, and the Diag­nos­tic and Sta­tis­ti­cal Man­ual . „Archives of Sex­ual Behav­ior”. 39 (2), s. 427–60, 2010. doi:10.1007/s10508-009 9531-5. PMID 19838785PMID 19838785 . [dostęp 2012-06-06].

[4] Ronald Bayer: Homo­sex­u­al­ity and Amer­i­can Psy­chi­a­try: The Pol­i­tics of Diag­no­sis. Prince­ton: Prince­ton Uni­ver­sity Press, 1987, s. 102–7. ISBN 0–691-02837–0.

[5] Git­tings B. Show and Tell. „Jour­nal of Gay & Les­bian Men­tal Health”. 12 (3), s. 289–95, 2008.doi:10.1080/19359700802111742doi:10.1080/19359700802111742 .

[6] Lenzer J. John Fryer. „BMJ”. 326 (7390), s. 662, 2003. doi:10.1136/bmj.326.7390.662.PMC:11255571125557

[7] How It All Started. „Jour­nal of Gay & Les­bian Men­tal Health”. 13 (2), s. 76–81, 2009.doi:10.1080/19359700902735671doi:10.1080/19359700902735671 .

[8] Ronald Bayer: Homo­sex­u­al­ity and Amer­i­can Psy­chi­a­try: The Pol­i­tics of Diag­no­sis. Prince­ton: Prince­ton Uni­ver­sity Press, 1987, s. 115–20. ISBN 0–691-02837–0.

[9] Sil­ver­stein C. Wear­ing Two Hats: The Psy­chol­o­gist as Activist and Ther­a­pist. „Jour­nal of Gay & Les­bian Psy­chother­apy”. 11 (3–4), s. 9–35, 2007. doi:10.1300/J236v11n03_02doi:10.1300/J236v11n03_02 .

[10] Sil­ver­stein C. The Impli­ca­tions of Remov­ing Homo­sex­u­al­ity from the DSM as a Men­tal Dis­or­der [Let­ter to the Edi­tor]. „Archives of Sex­ual Behav­ior”. 38 (2), s. 161–3, 2009 [Epub 2008].doi:10.1007/s10508-008 9442-x. PMID 19002408PMID 19002408 .

[11] Stoller et al. A Sym­po­sium: Should Homo­sex­u­al­ity Be in the APA Nomen­cla­ture?A Sym­po­sium: Should Homo­sex­u­al­ity Be in the APA Nomen­cla­ture? . „The Amer­i­can Jour­nal of Psy­chi­a­try”. 130 (11), s. 1207–16, 1973. PMID 4784866PMID 4784866 . [dostęp 2012-06-06].

[12] Sil­ver­stein C. Are You Say­ing Homo­sex­u­al­ity Is Nor­mal?. „Jour­nal of Gay & Les­bian Men­tal Health”. 12 (3), s. 277–87, 2008. doi:10.1080/19359700802111635doi:10.1080/19359700802111635 .

[13] Charles W. Socarides: Homo­sex­u­al­ity: A Free­dom Too Far. Phoenix: Adam Mar­grave Books, 1995, s. 176. ISBN 0–9646642-5–9.

[14] Ronald Bayer: Hugo Tris­tram Engel­hardt, Arthur L. Caplan (red.): Sci­en­tific con­tro­ver­sies: Case stud­ies in the res­o­lu­tion and clo­sure of dis­putes in sci­ence and tech­nol­ogy. Cam­bridge: Cam­bridge Uni­ver­sity Press, 1987, s. 394–5. ISBN 0–521-25565.

[15] Green R. Is Pedophilia a Men­tal Dis­or­der?Is Pedophilia a Men­tal Dis­or­der? . „Archives of Sex­ual Behav­ior”. 31 (6), s. 467–71, 2002.doi:10.1023/A:1020699013309. PMID 12462476PMID 12462476 . [dostęp 2012-06-06].

[16]  Peer Com­men­taries on Green (2002) and Schmidt (2002). „Archives of Sex­ual Behav­ior”. 31 (6), s. 479–503, 2002. doi:10.1023/A:1020603214218doi:10.1023/A:1020603214218 .