Co łączy żydaTuska i żyda Veitel Heine Ephraim z XVIII wieku?

Proste, obaj rujnowali skarb Polski na rzecz Niemców.

W XVIII wieku szczególnie wielkie szkody Polsce przyniosło fałszowanie pieniędzy przez grupę Żydów w służbie śmiertelnego wroga Polski Fryderyka II. Na czele tych Żydów stał Veitel Heine Ephraim (ur. 1703 w Berlinie, zm. 16 maja 1775 tamże) – pruski faktor dworu Fryderyka II Wielkiego, jubiler i dzierżawca mennic, przewodniczący gminy żydowskiej w Berlinie, a zarazem doradca i pomocnik Fryderyka II. Od jego nazwiska fałszowane monety nazywano efraimkami.

Na temat tego skrajnie niszczącego dla Polski procederu przytoczę relacje z Salonu 24 w internecie: „Na polecenie Fryderyka II spółka bankierska Ephraim-Itzig w mennicach w Królewcu, Szczecinie i we Wrocławiu biła posrebrzane fałszywe monety Augusta III Sasa. W czasie wojny siedmioletniej był dzierżawcą mennic w Lipsku i Dreźnie, gdzie bił zdobytymi stemplami monety polsko-saskie Augusta III tzw. efraimki. Dukaty (augustdory) bite były przez Ephraima ze złota jedynie 7-karatowego, podczas gdy oryginalne emitowane były ze złota 23 i pół karatowego. Talary robił ze srebra czterokrotnie gorszej próby od oryginału. Monety 8-groszowe, orty, i inne mniejszej wartości wykonywał przeważnie tylko z posrebrzanej miedzi. Dobre monety polsko-saskie Augusta II Mocnego i Augusta III wyławiali w Rzeczypospolitej dla mennic Ephraima brandenburscy kupcy i agenci. Emisja fałszywych monet pokrywała wówczas część budżetu wojennego Królestwa Prus.

Wywóz dobrej monety i zalew fałszywej gorszej jakości

spowodował wzrost cen w Rzeczypospolitej.

Według oszacowań Stanisława Augusta, króla polskiego, ów zysk [z fałszowania monet] wynosił około 25 milionów pruskich talarów. Była to na owe czasy ogromna suma. Zaś ta ogromna organizacja, która zajmowała się wymianą tych monet, była wyłącznie żydowska. Takie zakłady, jak Ephraim i Synowie, Mojżesz Izaak, Daniel Itzig, Mojżesz Pinkas Schlasinger i Aleksander Mojżesz, stały na czele tych organizacji (…)

Z zysków Prusy sfinansowały wojnę siedmioletnią.

Skala fałszerskiego procederu, którego organizatorem był Fryderyk II, a głównym wykonawcą Veitel Ephraim, była rzeczywiście gigantyczna. Nie ograniczył się on jednak tylko do wykorzystywania zdobycznych stempli do monet (szybko się zużyły), ale wykonywano przez całe lata nowe.

Na przykład, we Wrocławiu bito fałszywe orty gdańskie (z herbem miasta) bo, jak pisał do Berlina zarządca tamtejszej mennicy: “one jeszcze mają zaufanie ludności”.

Oczywiście Gdańsk był w tym czasie poza zasięgiem wojsk pruskich i żadnych legalnych stempli nie zdobyto.

W Rzeczpospolitej wartość fałszywych emisji podskarbi (minister finansów) oceniał na 15-20% wartości kruszcu, a pamiętać należy, że ówczesny pieniądz miał wartość substancji, z jakiej był wykonany.

Fałszerz Ephraim ma do dzisiaj w Berlinie pałac swojego imienia – jego budowa zaczęła się w 1762r. wraz…z końcem wojny siedmioletniej. Obecnie, po rekonstrukcji mieszczą się w pałacu instytucje kultury niemieckiej i promujące ją muzea.

We współczesnych żydowskich biogramach Ephraima zamiast o oszustwach i fałszerstwach piszą o jego “operacjach finansowych”.

22 sierpnia 1924r. włocławskie „Słowo Kujawskie” donosiło, że „od kilku dni poczta tutejsza codziennie konfiskuje fałszywe banknoty 5-złotowe, posiadaczy przekazując policji w celu spisania protokołu. Banknoty fałszywe są rozpowszechnione na Kujawach widocznie w większej ilości, gdyż poczta otrzymała je z Kutna, Ostrowa, Wagańca i Ciechocinka.

Rzecz charakterystyczna, że posiadaczami falsyfikatów byli dotychczas wyłącznie Żydzi”.

Marian Gumowski, Fałszerstwa Monetarne Fryderyka II, s.19 Henryk Mańkowski Fałszywe Monety Polskie, Poznań 1930r.

Historia – matka nauki. 

Mirosław Góźdź na Facebook