Zielony Ład

Ta sama nacja, która dokonywała kolektywizacji w Rosji zamieniając bogaty i dostatni kraj Carów w perzynę pokrytą milionami ofiar, ta sama nacja wprowadza zielony ład!!

Zielony Ład = to jest bolszewicka metoda ludobójstwa. Jednymi z pierwszych ofiar tego ładu w XX wieku byli chłopi, których żyd Lenin kazał rozstrzeliwać tylko za fakt odmowy przystąpienia do kołchozu.

Przypomnijmy sobie nawoływania w mediach do mordowania Polaków pod hasłem przymusu szczepień – To wszystko ta sama polityka eksterminacji Białej Rasy;

Przypomnę tylko epizod dwóch chłopskich męczenników, którzy zostali zamordowani w ramach takich pomysłów jak Zielony Ład.

Męczennik Jan Wasiljewicz Łomakin urodził się w 1884 roku we wsi Staroje Czetowo, w rejonie spasskim, w guberni tambowskiej (obecnie w rejonie torbiejewskim, Republika Mordowii) w mordwińsko-mokszańskiej rodzinie zamożnego chłopa. Jego rodzice mieli jeden dom, działkę, jednego lub dwa konie, jedną lub dwie krowy i jedną lub osiem owiec. Łomakinowie mieli własny młyn.

Przed rewolucją Iwan Wasiljewicz założył rodzinę, która stopniowo rozrosła się do ośmiu osób. Nie pociągała go nauka, ale lubił pracować na roli. I wszystko mu się układało. Jan Wasiljewicz prowadził swoje gospodarstwo jako prywatny chłop.

Patrząc na niepowodzenia pierwszych kołchoźników, Łomakin wyraził swoje przemyślenia na temat tego, co się działo. Uważał, że ziemia potrzebuje prawdziwego właściciela, który wkłada w nią duszę i wykonuje wszystko sumiennie. A sami kołchoźnicy jeszcze nie zorientowali się, kto za co odpowiada. Ludzie nie spieszyli się z przystępowaniem do kołchozu. Do 1937 roku zaledwie 30% mieszkańców wsi podjęło decyzję o prowadzeniu kołchozu.

Łomakin I. W. był głęboko wierzący, dlatego nigdy nie odmawiał pielgrzymom możliwości odpoczynku w swoim domu. Uczęszczał do cerkwi, a w święta religijne zapraszał do siebie księdza.

Oskarżono go o „bycie członkiem organizacji kontrrewolucyjnej i prowadzenie, zlecone mu, antykołchozowej agitacji wśród ludności, rozpowszechnianie plotek o wojnie, obaleniu władzy radzieckiej i przywróceniu ustroju monarchistycznego”. Nie przyznał się do winy, nie przerzucił fałszywego oskarżenia na innych.

5 sierpnia 1937 roku, decyzją „trojki” NKWD, Łomakin Jan Wasiljewicz został skazany na najwyższą karę – rozstrzelanie. Wyrok wykonano 10 sierpnia 1937 roku w ciągu 24 godzin.

Zrehabilitowana 13 marca 1989 roku.

Męczennica Mawra – Mawra Wasiliewna Moisejewa – urodziła się w 1875 roku we wsi Szały, rejon temnikowski, gubernia tambowska (obecnie Republika Mordowii, rejon atiurewski) w rodzinie rolniczej. Wiadomo, że przed rewolucją 1917 roku mieszkała we własnym domu, prowadziła średniej wielkości gospodarstwo chłopskie. Stosunkowo dostatnie życie trwało do 1937 roku.

Mawra Wasiliewna chciała, aby cerkiew we wsi Szadym, do której chodziła się modlić, była silna i piękna, i zaczęła zbierać pieniądze od parafian na remont budynku kościelnego. Ludzie aktywnie zareagowali i zatrudnili czteroosobową ekipę cieśli, którzy wykonali pracę. Wkrótce potem Mawra Wasiljewna została aresztowana i oskarżona o „bycie członkiem religijnej organizacji kontrrewolucyjnej… udostępnianie jej domu na nielegalne zgromadzenia… prowadzenie zbiórki pieniędzy na remont kościoła”. Podczas przesłuchań opowiedziała jedynie o tym, jak zbierała pieniądze na kościół, i oświadczyła, że nie uważa wiary w Boga za przestępstwo. Bezbożny rząd nie zgodził się z tym: 5 sierpnia 1937 roku trójka NKWD Mordowskiej ASRR skazała Mawrę Wasiljewnę Mojsiejewą na najwyższą karę – egzekucję. Wyrok wykonano 10 sierpnia 1937 roku. Podczas jubileuszowego Soboru Biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej męczennica Mawra Mojsiejewa została kanonizowana. Na podstawie materiałów z bazy danych PSTGU – ПСТГУ- Prawosławny Kościół Humanitarny św. Tichona.

Niewiele osób wie o dokumencie Lenina z 1 maja 1919 r. Nr 13666/2, skierowanym do Dzierżyńskiego. Oto jego treść: „… trzeba jak najszybciej położyć kres kapłanom i religii. Kapłanów należy aresztować, jako kontrrewolucjonistów i sabotażystów, zastrzelić ich bezlitośnie i wszędzie gdzie to możliwe. I jak najwięcej. Kościoły powinny zostać zamknięte. Pieczęcie kościołów powinny być zapieczętowane i Kościoły zamienione w magazyny”. 11 sierpnia 1918 r. Lenin wysłał bolszewikom w Penzie instrukcję: „powieś (na pewno powieś), aby ludzie mogli zobaczyć”, co najmniej 100 zamożnych chłopów. Aby wykonać egzekucję, wybierz „zacniejsze osoby”. Pod koniec 1917 roku, kiedy Lenin kierował rządem, nakazał zastrzelenie, co dziesiątego „pasożyta”. I to było w okresie masowego bezrobocia. Zapłacić zabójcom 100 tysięcy rubli …”. Nawiasem mówiąc, pieniądze te były za „potajemnie powieszonego człowieka” (pierwsze „nagrody leninowskie”) okazały się jedyną premią w kraju.

W końcu roku 1936 robotnik rosyjski doszedł do takich rezultatów: żeby się robotnik polski zorientował, jak wielką nędzę cierpi najlepiej zarabiający robotnik rosyjski, podajemy tabelkę cen w złotych polskich w Polsce i w Rosji.

Czytając tę tabelkę, trzeba pamiętać, że przeciętny robotnik w Rosji zarabia 150-180 rubli miesięcznie, a najlepszy do 400 rubli czyli 400 złotych polskich, ponieważ rubel w tym czasie był równy 1 złotych polskich.

Porównajmy ceny podstawowych produktów żywnościowych Rosji bolszewicko-żydowskiej oraz II Rzeczypospolitej Polskiej.

Nazwa produktu w 1936r. cena w ZSRR /1 rubel = 1 złoty/

Chleb żytni 1kg cena w ZSRR – 0.90 do 1,70 , cena w II RP – Polsce 0.25

Chleb pytlowy 1kg cena w ZSRR – 2,50 do 3.00 , cena w II RP – Polsce 0,32

Chleb pszenny 1kg cena w ZSRR – 6.00, cena w II RP – Polsce 0,60

Kartofle 1kg. cena w ZSRR – 1.00 , cena w II RP – Polsce 0,09

Kapusta kiszona 1kg cena w ZSRR -1.00, cena w II RP – Polsce 0,20

Kasza gryczana 1kg cena w ZSRR – 4.00, cena w II RP – Polsce 0,60

UE = CCCP,

Jeżeli słyszymy jakiegoś bolszewika wrzeszczącego: “ja jest Europejczykiem” – to wiedzmy, że to nasz śmiertelny wróg!!

Historia jest matką nauki dla potomnych – Nie powtórzmy błędów jakie popełnili Rosjanie.

Mirosław Góźdź  na Facebook