Antysemityzm =NEGACJA ZBRODNI, PEDOFILII I NIENAWIŚCI ŻYDOWSKIEJ – dlaczego nie ma przekazu w poprawnej formie?

Żydowska rewolucja w Rosji i wywołany w niej czerwony terror to dzieło syjonistycznych żydów. By zastraszyć każdego, kto chciałby nawet o tym wspomnieć, żyd Lenin i jego banda żydowskich morderców wydała dekret, ten dekret został podpisany przez Lenina w 1918 roku.

A w latach 30-tych jeszcze bardziej nasiliła się kampania na rzecz zwalczania „antysemityzmu”: za jedno przekleństwo można było trafić do w obozu koncentracyjnego na 5 lat .

Żyd Stalin, swoją żydowską mowę nienawiści w ZSRR przedstawił w następujący sposób: „Szowinizm narodowy i rasowy jest reliktem mizantropijnych obyczajów charakterystycznych dla okresu kanibalizmu. Antysemityzm, jako skrajna forma rasistowskiego szowinizmu, jest najniebezpieczniejszą pozostałością kanibalizmu. Antysemityzm jest korzystny dla wyzyskiwaczy, jak piorunochron, który trzyma kapitalizm poza zasięgiem ludzi pracy. Antysemityzm jest niebezpieczny dla ludzi pracy, jak fałszywa ścieżka prowadząca ich na manowce i prowadząca do dżungli. Dlatego komuniści, jako konsekwentni internacjonaliści, muszą być nieprzejednanymi i zaprzysięgłymi wrogami antysemityzmu. W ZSRR antysemityzm jest najsurowiej ścigany przez prawo jako zjawisko głęboko wrogie systemowi sowieckiemu. Zgodnie z prawem ZSRR czynni antysemici podlegają karze śmierci”. (Gazeta „Prawda” nr 329, 30 listopada 1936 r.)

Biuletyn Kongresu (publikacja Kongresu Żydów Amerykańskich) stwierdził: „Antysemityzm został zakwalifikowany jako kontrrewolucja, a surowe kary nakładane za fakty antysemityzmu były środkami, za pomocą których istniejący porządek chronił własne bezpieczeństwo. Rosyjskie kodeksy karne z 1922 i 1927 r. poszły jeszcze dalej i uczyniły antysemityzm przestępstwem karanym śmiercią”. Sowiecka Rosja i Żydzi Gregora Aronsona, opublikowane przez American Jewish League Against Communism (1949, Nowy Jork), cytuje uwagi Stalina na temat polityki w wywiadzie udzielonym Europejskiej Agencji Telegraficznej w 1931 roku: „…Komuniści nie mogą być niczym innym jak otwartymi wrogami antysemityzmu. Zwalczamy antysemitów najsurowszymi metodami w Związku Radzieckim. Aktywni antysemici są prawnie karani śmiercią”.

Tylko jeden żyd, Łazar Kaganowicz, osobiście ponosił odpowiedzialność za zabicie dwudziestu milionów ludzi. To on stał na gruzach kościoła chrześcijańskiego i głosił: „Matka Rosja została zrzucona! Oderwaliśmy jej spódnice!” Żyd Łazar Kaganowicz na pierwsze zebranie Partii Komunistycznej wybrał się w 1911 roku, gdy miał 18 lat, aby usłyszeć przemówienie żydowskiego komunisty Trockiego w synagodze w Kijowie; to prawda – w synagodze. Szybko awansował w wewnętrznych kręgach Partii Komunistycznej, w skład, której wchodziło wiele więcej Żydów niż „pogan”. Jego sukces był wynikiem przede wszystkim jego agresywności i bezwzględności.

Na jego rozkaz wymordowano miliony prawosławnych chrześcijan. Rozkazał zniszczenie setek chrześcijańskich kościołów łącznie z moskiewską katedrą Chrystusa Zbawiciela. Znajdziesz więcej w książce; Wilk Kremla, Stuarta Kahana.

Oprócz Kaganowicza byli inni żydzi, którzy przyczynili się do masakry chrześcijan w najokrutniejszych okolicznościach: Ilya Ehrenburg, Natalfy Frenkel, Mathias Berman, Genrikh Jagoda (zboczeniec bielizny), i wreszcie Lavrenti Beria był nie tylko masowym mordercą chłopów, ale także żądnym krwi maniakiem seksu i pedofilem, który pochował dzieci w swojej piwnicy – prawdopodobnie żywcem. „W żadnym innym momencie w historii świata żaden inny kraj nie był tak nasycony wpływami żydowskimi, jak w latach 1917–1953 Związek Radziecki, czas wielkich gułagów i bezlitosna rzeź chłopów”.
W dzienniku Czerwonej Armii żyd Trocki napisał: Bez litości, bez walki, będziemy zabijać naszych wrogów w setkach tysięcy, niech to będą tysiące, niech zatopią się we własnej krwi … niech będzie to potop burżuazji – więcej krwi, tak dużo jak możliwe. Sam Trocki tak napisał o mordzie rodziny cara: Decyzja nie była tylko wskazana, ale konieczna. Srogość tej kary pokazała każdemu, że nadal będziemy bezlitośnie walczyć, nie przestając na niczym. Egzekucja (a w istocie mord rytualny, czyli odrażający rytuał torturowania) rodziny cara potrzebna była nie tylko po to, żeby wystraszyć, przerazić, i wszczepić wrogowi poczucie bezradności, ale także potrząsnąć w naszych szeregach, pokazać, że się nie cofniemy, że przed nami jest albo całkowite zwycięstwo, albo całkowita klęska. To dobrze odczuwał Lenin.
Przypomnijmy, że według oficjalnego raportu Aleksandra Jakowlewa, od 1917 do 1985r., zamordowano w Związku Sowieckim aż 200 tysięcy duchownych różnych wyznań, a dalsze 300 tysięcy uwięziono. W tej walce szczególnie mocno „wy¬różnili się” różni żydowscy bolszewicy na czele z J. Jarosławskim (Miniejem Izrailewiczem Gubelmanem) przez wiele lat przewodzą¬cym niebywale agresywnemu kilkumilionowemu Związkowi Bez¬bożników. Przewodniczący komisji partyjnej badającej zbrodnie stalinow¬skie, były członek Biura Politycznego KC PZPR Aleksander Jakowlew ujawnił, że na czele 11 spośród 12 istniejących w Sowietach kompleksów łagrów stali Żydzi (12 miński, kierowany był przez Ormianina). Aleksander Sołżenicyn, światowej sławy rosyjski autor 712-stronicowej książki „Archipelag Gułag”, na 79 stronie zamieścił 6 zdjęć ludzi, którzy zarządzali najbardziej morderczymi obozami więziennymi w Rosji. Wszyscy byli Żydami: Aron Solts, Naftaly Frenkel, Yakow Rappoport, Matvei Berman, Lazar Kogan i Genrikh Yagoda.
Amerykański podkomitet senacki prowadzący dochodzenie w sprawie rewolucji rosyjskiej usłyszał dowody, zamieszczone w protokole kongresowym, że „(I) w grudniu 1919r., Pod przewodnictwem człowieka o imieniu Apfelbaum (Zinowjeff)… z 388 członków bolszewickiego rządu centralnego tylko 16 było prawdziwymi Rosjanami, a cała reszta (z wyjątkiem Murzyna z USA) była Żydami ”(Dokument Senatu USA 62, 1919). Oba te telegramy pochodzą z oficjalnych amerykańskich archiwów narodowych: górny, dokument Departamentu Stanu 861.00 / 1757 został wysłany 2 maja 1918 r. z Moskwy przez amerykańskiego konsula generalnego Summersa. Poniższy, dokument Departamentu Stanu 861.00 / 2205, został wysłany z Władywostoku 5 lipca 1918 r. przez amerykańskiego konsula Caldwella. Oba opisują dominację bolszewickich komunistów przez Żydów, używając słów: „Pięćdziesiąt procent rządu radzieckiego w każdym mieście składa się z Żydów najgorszego typu …” Kopie dokumentów z amerykańskich archiwów narodowych są swobodnie dostępne dla każdego z Washington DC, USA, biuro. Raporty wywiadu armii amerykańskiej potwierdzają rolę żydowską w rewolucji sowieckiej i komunizmie jednak żadne z cytowanych powyżej autorytetów nie odważył się użyć języka amerykańskiego oficera wywiadu wojskowego kapitana Montgomeryego Schuylera, który wysłał dwa raporty do Waszyngtonu w marcu i czerwcu 1919r., opisując graficznie szczegółowo żydowską rolę w rewolucji rosyjskiej.

Oba te raporty zostały odtajnione dopiero we wrześniu 1957r., a oryginały są nadal przechowywane w amerykańskich archiwach narodowych w Waszyngtonie, otwartych do publicznej kontroli.
Izraelita nie może ni¬gdy według prawa swego zaniechać tępienia gojów, nie wolno im dać wcale spokoju, nie wolno zostawić żadnego miejsca. Majmonides w Hilchot akum, rozdz. X,§1
Gdzie Izraelici górują siłami, niegodziwością jest pozo¬stawiać między nami jakiegokolwiek bałwochwalcę; jeśliby nawet tylko przypadkowo wśród nas bawił, albo [115—116] z jednego miejsca przejeżdżał na drugie dla handlu, ani przejść nawet nie pozwólmy przez ziemię… Majmonides w Hilchot akum rozdział X, § 7

Mirosław Góźdź: (https://www.facebook.com/photo?fbid=122216982200261194&set=a.122105817350261194)

=====================

(https://www.academia.edu/45479270/Roman_Dmowski_wobec_%C5%BByd%C3%B3w_i_kwestii_%C5%BCydowskiej_1918_1939_rekonesans_i_pytania_badawcze)

Talmud o goyach

(https://kpbc.umk.pl/dlibra/doccontent?id=192782)