Żydowskie pochodzenie Lenina

Żydowskie pochodzenie Lenina potwierdza nawet Richard Pipes (polski Żyd) w książce: Rewolucja rosyjska (Wyd. PWN 1994, s.272). Matka Lenina – z domu Blank, była Żydówką, co czyni go stuprocentowym Żydem w „genetyce” judaizmu. Muzeum na Placu Czerwonym w Moskwie otworzyło wystawę poświęconą przywódcy rewolucji, wśród zebranych dokumentów był list od siostry Lenina Anny Uljanowej wysłany do Stalina w 1932r. przyznała w nim, że dziadek Lenina ze strony matki był Żydem.

Odkrycia Marietty Siergiejewnej Szaginian (Мариэтты Шагинян).

M.S. Szaginian postawiła sobie za cel zostać biografką przywódcy. W 1938 roku, w pierwszej części „Rodziny Uljanowa”, zawarła uzyskane informacje o kałmuckiej krwi płynącej w żyłach W.I. Lenina. Krupska chwaliła pracę Szaginian. Obie bardzo cierpiały z powodu swojej amatorskiej działalności.

W pracach M. Szaginian dziadek Lenina ze strony matki, A.D. Blank pojawia się jako Mały Rosjanin (w nowej odsłonie – Ukrainka). Opcja ta odpowiadała i nadal odpowiada wielu osobom. W rzeczywistości matczyna linia Lenina ma taki sam związek z Ukrainą, jak z Indiami czy Afryką. Badania Szaginianiny i innych sowieckich historyków wykazały, że matka Włodzimierza Iljicza, M.A. Blank (Grosschopf) = Бланк (Гросшопф) ze strony matki miała szwedzkie korzenie. Jej matka i babcia przyszłego przywódcy, A.I. Grosschopf, pochodził z rodzin Grosschopf (ojciec), Östedt (matka), Borg, Arenberg i tak dalej, z dala od Ukrainy i tak dalej w głąb historii.

Badanie szwedzkich (nie rosyjskich, nie sowieckich i absolutnie burżuazyjnych) korzeni Iljicza było w ZSRR działalnością wywrotową i niebezpieczną, niemniej jednak szwedzka linia Grosschopfa w pochodzeniu Lenina była dość dobrze zbadana pod koniec lat 60. Ale Bóg jest z nimi, ze Szwedami. Najstraszniejszym szokiem dla ideologów w KC KPZR było coś innego: okazało się, że dziadek Lenina, Aleksander Dmitriewicz Blank, urodził się jako Izrael Blank i oczywiście nie mógł być żadnym Ukraińcem.

Dokumenty dotyczące pochodzenia A.D. Blanka zostały niezależnie ujawnione pod koniec 1964 roku przez A.G. Pietrowa oraz 3 lutego 1965 roku przez Michaiła Steina, o czym ten ostatni poinformował M.S. Szaginiana. Do tej pory, według naszej wiedzy, dokumenty te nie zostały opublikowane w całości. Szaginian, z oczywistych względów, nie mogła zapoznać opinii publicznej z tymi dokumentami, ale w swoich dziełach subtelnie napomknęła o pochodzeniu Blank. W powieści „Rodzina Uljanowa” krótko poruszyła tę kwestię w następujący sposób: „…Aleksander Dmitriewicz Blank pochodził ze sztetla Starokonstantynowa w guberni wołyńskiej”. Co oznacza słowo „sztetl”? To termin, eufemizm, używany w odniesieniu do społeczności żydowskich. Wraz z bratem A.D. Blank przybył do Petersburga, aby zapisać się do Akademii Medycyny Chirurgicznej. Jednak zgodnie z prawem Imperium Rosyjskiego Żydom nie wolno było przyjmować do państwowych instytucji edukacyjnych. W 1795 roku, kiedy Polska i Ruś Zachodnia (Białoruś i Ukraina), zamieszkane przez największą diasporę żydowską, zostały podzielone z Niemcami, caryca Katarzyna narysowała ołówkiem na mapie linię, poza którą Żydzi nie mieli prawa się osiedlać. Żydzi mogli, jak dotychczas, mieszkać na Białorusi i Lewobrzeżnej Ukrainie, ale nie mieli prawa znajdować się dalej na wschód niż wskazywała im granica. Linia ta przebiegała poza białoruskimi miastami Wilno, Witebsk, Bobrujsk, Mińsk i przecinała Małorosję (Ukrainę) na pół. W rzeczywistości była to dawna, ostatnia granica Rusi Zachodniej (Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rosji, a następnie Rzeczypospolitej Obojga Narodów) z Moskwą. Ta niewidzialna linia, wyznaczona przez carycę, która nie pozwalała Żydom z Rusi Zachodniej przedostać się na tereny wschodniej Rosji, istniała aż do rewolucji. Powróćmy do dziadka Lenina. Zgodnie z rosyjskim prawem Żydzi nadal „mieli furtkę”, która przewidywała, że jeśli przyjmą moskiewskie prawosławie i chrzest pod moskiewskim imieniem, stają się pełnoprawnymi obywatelami kraju (dyskryminacja ta dotyczyła zarówno katolików, jak i unitów kijowskiego Kościoła Prawosławnego). To właśnie zmusiło niedogmatycznie wychowanych braci Abla i Izraela Blanków do przejścia na prawosławie. Należy zauważyć, że przodkowie Lenina zdradzili – z punktu widzenia judaizmu – nie tylko swoją wiarę, ale także swój naród. 19 listopada 1998 roku Joshua Rosenberg, jeden z przywódców moskiewskiej gminy żydowskiej, napisał w „Niezawisimaja Gazieta” w artykule „Wyznawcy „judaizmu mesjańskiego” nie są Żydami”, że Żydzi, którzy odrzucili judaizm, są uważani za zdrajców narodu, „odchodzą od judaizmu, a ich potomkowie nie są już uważani za Żydów”. W ten sposób świat żydowski odrzucił rodzinę Lenina. Ale dla historyków nie ma to w zasadzie żadnego znaczenia, ponieważ badają oni nie kwestię, czy Lenin był Żydem, ale kwestię jego pochodzenia. . Oto tekst odręcznego oświadczenia braci Blank z Centralnego Państwowego Archiwum Historycznego w Leningradzie, zawartego w teczce „W sprawie wstąpienia uczniów Dmitrija i Aleksandra Blanków z zakonu żydowskiego do naszej cerkwi żytomierskiej szkoły okręgowej”: „Osiedliwszy się już w Petersburgu i zawsze traktując chrześcijan wyznających religię grecko-rosyjską, pragniemy teraz przyjąć to. Dlatego też, Wasza Eminencja, z najgłębszą pokorą prosimy o poświęcenie nas przez chrzest święty księdzu Fiodorowi Barsowowi z cerkwi Samsonijewów, zakonu… Abel Blank przyłożył rękę do tej prośby. Israel Blank przyłożył rękę do tej prośby”. Chrzest odbył się w lipcu 1820 roku w katedrze Samsona. Podczas chrztu bracia wybrali rosyjskie imię i patronim, które im odpowiadało. Historycy odnaleźli wiele innych dokumentów dotyczących żydowskiej przeszłości braci Blank w archiwach Akademii Medycyny i Chirurgii. W 1965 roku dokumenty te zostały usunięte z archiwum.

Ukraina została stworzona siłą przez żydów po marcu 1917 roku. W 1922 roku Stalin zaproponował włączenie Ukrainy do RFSRR jako autonomicznej republiki.

Ale Blank-Lenin uczynił Ukrainę bardzo dużą i oddzielił ją od Rosji. Takie działanie żydzi prowadzą standardowo, budują antagonizmy do konfliktów rasowych.

Blank oddał grupie skupionej wokół Mazepy tereny Małoruskie, Nowo Rosję, Donbas i inne ziemie rosyjskie bez referendum, a nawet decyzji organów „sowieckiej władzy”. Żyd Lenin vel Blank uczynił „prawo do samostanowienia” i hasło „Cała władza w ręce Sowietów!” .

Stalin dał Ukraińcom ziemie Polskie, Węgierskie i Rumuńskie (tzw. Galicję). Bukowinę z Rumunami i południową Besarabię, polską i węgierską Ruś Podkarpacką z Polakami i Węgrami bez referendum. Chruszczow oddał Krym bez referendum.

Leniniści zbudowali sztuczny twór pt. Ukraińska republika ludowa, teoretycznie z prawem oderwania się od ZSRR. Jednak żeby ostudzić Ukraińskie nadzieje na bandyckie państwo, żydzi bolszewiccy za pomocą reżimu doprowadzili do zaplanowanego głodu na Ukrainie jako narzędzia ludobójstwa.

Partia Komunistyczna przeprowadziła przymusową ukrainizację. Tak powstało banderowskie zaplecze bandytów, których zamierzali wykorzystać w konfliktach zwłaszcza z Polską i sąsiadami.

Mirosław Góźdź on Facebook

=============================
Generał Ludendorf w książce swej o wojnie (tom H, str. 509) powiada: «Posyłając Lenina do Rosji, rząd nasz wziął na siebie wielką odpowiedzialność, lecz z punktu widzenia wojskowego było to zupełnie usprawiedliwione. Rosję trzeba było położyć”. Wspominając o tym ustępie książki Ludendorfa, mówi w angielskim parlamencie Churchil: «Posłanie Lenina przez Niemców do Rosji można by porównać do za trucia wody w wodociągach wielkiego miasta bakteriami tyfusu lub cholery. Podziałało to z dokładnością niezwykłą.
Żyd Stalin, swoją żydowską mowę nienawiści w ZSRR przedstawił w następujący sposób: „Szowinizm narodowy i rasowy jest reliktem mizantropijnych obyczajów charakterystycznych dla okresu kanibalizmu.

Antysemityzm, jako skrajna forma rasistowskiego szowinizmu, jest najniebezpieczniejszą pozostałością kanibalizmu. Antysemityzm jest korzystny dla wyzyskiwaczy, jak piorunochron, który trzyma kapitalizm poza zasięgiem ludzi pracy.

Antysemityzm jest niebezpieczny dla ludzi pracy, jak fałszywa ścieżka prowadząca ich na manowce i prowadząca do dżungli. Dlatego komuniści, jako konsekwentni internacjonaliści, muszą być nieprzejednanymi i zaprzysięgłymi wrogami antysemityzmu. W ZSRR antysemityzm jest najsurowiej ścigany przez prawo jako zjawisko głęboko wrogie systemowi sowieckiemu. Zgodnie z prawem ZSRR czynni antysemici podlegają karze śmierci”. (Gazeta „Prawda” nr 329, 30 listopada 1936 r.)

Biuletyn Kongresu (publikacja Kongresu Żydów Amerykańskich) stwierdził: „Antysemityzm został zakwalifikowany jako kontrrewolucja, a surowe kary nakładane za fakty antysemityzmu były środkami, za pomocą których istniejący porządek chronił własne bezpieczeństwo. Rosyjskie kodeksy karne z 1922 i 1927r. poszły jeszcze dalej i uczyniły antysemityzm przestępstwem karanym śmiercią”. Sowiecka Rosja i Żydzi Gregora Aronsona, opublikowane przez American Jewish League Against Communism (1949, Nowy Jork), cytuje uwagi Stalina na temat polityki w wywiadzie udzielonym Europejskiej Agencji Telegraficznej w 1931 roku: „Komuniści, jako konsekwentni internacjonaliści, muszą być nieprzejednanymi i zaprzysięgłymi wrogami antysemityzmu. W ZSRR antysemityzm jest najsurowiej ścigany przez prawo jako zjawisko głęboko wrogie systemowi sowieckiemu. Zgodnie z prawem ZSRR czynni antysemici podlegają karze śmierci”. Dawid Duke

Niewiele osób wie o dokumencie Lenina z 1 maja 1919 r. Nr 13666/2, skierowanym do Dzierżyńskiego.

Oto jego treść: „… trzeba jak najszybciej położyć kres kapłanom i religii. Kapłanów należy aresztować, jako kontrrewolucjonistów i sabotażystów, zastrzelić ich bezlitośnie i wszędzie gdzie to możliwe. I jak najwięcej. Kościoły powinny zostać zamknięte. Pieczęcie kościołów powinny być zapieczętowane i Kościoły zamienione w magazyny”. 11 sierpnia 1918 r. Lenin wysłał bolszewikom w Penzie instrukcję: „powieś (na pewno powieś), aby ludzie mogli zobaczyć”, co najmniej 100 zamożnych chłopów. Aby wykonać egzekucję, wybierz „zacniejsze osoby”.

Pod koniec 1917 roku, kiedy Lenin kierował rządem, nakazał zastrzelenie, co dziesiątego „pasożyta”. I to było w okresie masowego bezrobocia. Zapłacić zabójcom 100 tysięcy rubli …”. Nawiasem mówiąc, pieniądze te były za „potajemnie powieszonego człowieka” (pierwsze „nagrody leninowskie”) okazały się jedyną premią w kraju.

Mirosław Góźdź